Saint Lucia

Wat een heerlijke dagen hebben wij in St. Lucia! Na een warme maar mooie 6 km hardlopen nemen we een duik(je) in het zwembad, daarna lekker ontbijten en vervolgens rijden we een prachtige tocht door het iSimilango Park richting Cape Vidal. Grote begroeide zandduinen met daarachter een prachtig wit zand met de zee. Gelukkig hebben we van Gisela een grote strandmat, een parasol en een koeltas gekregen want er is hier werkelijk waar niets. Nou ja, een paar apen weer die bij mensen allerlei etenswaren in bakjes afpakken, mensen zijn soms zo ontzettend dom….

De zee is heel ruig dus Gerdian gaat er wel een paar keer in, ik blijf mooi aan de rand, we wandelen ook wat en als het eb wordt ontstaan er wat gedeeltes waar je makkelijker kunt snorkelen. Ook die spullen heeft ze meegegeven. Zo aardig.

Op de terugweg zien we vier olifanten en een aantal neushoorns, we zitten tenslotte midden in het wildpark. Gaaf die grote beesten die dan ook nog even lekker afkoelen in een poel en water over zich gooien, tof om te zien.

Bij terugkomst is Jorg, de zoon terug van zijn werk. Met hem hebben we een interessant gesprek over zijn werk als manager bij Wetlands Water. Een bedrijf van inmiddels zo’n 30 mensen, 6 jaar geleden gestart door twee blanke broers, een loodgieter en een elektricien. Zij exploiteren een waterbron; gezien de enorme schaarste aan water een bedrijf wat erg goed loopt. En waarbij ze ook heel mooie projecten doen in de wat armere buitengebieden. Tenslotte is het een eerste levensbehoefte en is het dubbel om arme mensen daarvoor te laten betalen, maar daar doen ze gelukig mooie dingen mee. Tegelijkertijd valt het managen van de donkere Zuid-Afrikanen niet mee, we krijgen een interessant stukje inzicht in de arbeidscultuur, de regels, de salarissen, (het missen van) ambitie. Natuurlijk komt ook weer even de corrupte regering aan bod en kunnen we de dingen die ons na zo’n 2 weken opvallen even bij hem toetsen. Prettig om op deze manier meer te leren over dit mooie, maar toch nog steeds zo verdeelde land.

We moeten dan snel douchen en gaan voor de half price sushi wednesday even verderop, zodat we op tijd klaar kunnen staan voor de turtle tour om 22:00 uur. We worden met een open safari-landrover opgehaald en rijden weer het stuk naar Cape Vidal, maar nu dus in het donker waarbij Sabelo, de gids continu met een lamp rondschijnt. En zo komen we onderweg o.a. nog een hyena, een buffel en een paar nijlpaarden tegen.

Aan het einde heeft hij nog even 10 minuten nodig om alle banden leeg te laten lopen en dan rijdt hij het strand op. De maan die in de zee schijnt, de duinen en het strand in het donker, en wij crossen er overheen, er is daar verder helemaal niets. Aangezien het inmiddels al rond twaalven is en we al even over het strand rijden voel ik me langzaam in slaap sukkelen, maar dan stopt de auto abrupt. Hij ziet de sporen van een schildpad, ze komen uit het water en gaan richting de duinen, waar ze nu waarschijnlijk bezig is haar eieren te leggen. Hij gaat even snel zelf kijken en we mogen er dan gelijk uit en lopen in het donker met hem mee, er mag nu geen enkel licht aan, anders zou je het beest storen. Het blijkt een dikkop-schildpad te zijn, het ‘ kleinere soort’  van zo’n 150-200 kilo die op dat moment met haar poten het zand om zich heen slaat. We laten haar even en gaan eerst even voor de ‘ snack’ omdat de gids denkt dat ze haar eitjes aan het leggen is en dus zo aan het graven is om ze diep genoeg in het natte zand te kunnen leggen. Het klaptafeltje komt weer uit de landrover en er komen allerlei heerlijkheden op te staan. Hij gaat nog een keer bij de moeder kijken maar seint dan alweer met zijn lamp, we moeten snel komen. Omdat de beweging hetzelfde is, heeft hij zich vergist: ze was het nest juist aan het sluiten en begint nu weer aan haar weg terug naar het water. Wat een bijzondere ervaring dit…..echt blij dat we het geluk hebben er 1 te zien, de afgelopen vier avonden is er namelijk geen enkele gespot. We krijgen nog een uitgebreide uitleg over de ecosystemen in het park en de wereld van de schildpadden en staan wederom versteld van hoe wonderlijk de natuur toch in elkaar zit. Prachtig!

Op de terugweg langs het strand lopen we kans nog de andere soort - de Lederschildpad - te zien. Deze is echter 2 x zo groot en heeft geen schild, gaat niet zo ver uit het water en komt meestal net voor het weer vloed wordt, dus vandaar de kans deze langs de waterlijn te zien. Helaas….het mag niet zo zijn. Eenmaal weer van het strand af worden de banden weer opgepompt en begint de terugrit. Die is even wat minder, de rijwind maakt het echt ijskoud, we hebben wel wat handdoeken bij ons, maar je wil gewoon slapen en het is niet te doen. En dan rijdt hij ook nog rustig en spot nog steeds dieren; man trap op het gas, iedereen ligt te slapen; lekker belangrijk dat we nog achter een hollende neushoorn aanrijden of nog een paar buffels in de ogen kijken;-) Om 04:00 uur ’s nachts worden we weer afgezet, lekker warm naar bed na toch wel een mooie ervaring.

Donderdag 19 januari
Zonde om te lang te slapen dus pakken we nog net het ontbijt mee, gaat Gerdian toch nog even terug naar bed en ga ik bij het zwembad liggen. Het is nog warmer dan gisteren, later aan het strand gaan we zelfs terug onder de bomen liggen, lekker in de schaduw. We blijven op de main beach van Lucia, maar er mag niet gezwommen worden. Ook hier ruig, stroming….dat is echt te gevaarlijk.

Die middag worden we om 16:00 opgehaald voor een boottour over de rivier waar de nijlpaarden zitten. Angezien er nog iemand mee gaat uit het guesthouse en er nog plek is gaat ook Gisela mee, wat een mooi en lief mens is het toch, dus gezellig dat ze erbij is.

De boot biedt plaats aan max 20 mensen, en je zit op van die regisseursstoelen, super relaxed. Al gauw spotten we het eerste nijlpaard, zo lachen om te horen dat het hier eigenlijk heel ondiep is en ze dus met ingetrokken poten gewoon op hun buik liggen. Het zijn echt leuke beesten om zo van dichtbij te zien. Ze zijn eigenlijk heel rustig, af en toe trekt er 1 zijn bek open om te gapen en verder liggen ze vooral te snurken en gebruiken ze elkaar als kussen. Later zien we hele families, waar we echt even bij gaan liggen met de boot en ondertussen een lekker bakkie koffie drinken.  De tocht zelf is ook prachtig, met mooie vogels zoals de zee-arend en ook weer een paar buffels langs de kant. Twee seconden ziet Gerdian als eerste de rug van een krokodil maar die verdwijnt dan helaas weer, die hebben we dus helaas niet gezien. 

’s Avonds eten we nog een lekkere dorade in het stadje en zijn dan ook echt doodmoe, dus airco aan en oogjes dicht.