Ballito - Dolphin Coast

Ik heb de wekker om half 7 gezet om even te gaan lopen voor we weer de auto in moeten, maar zelfs dan is het al te warm en brandt de zon volop. Ik geniet er wel altijd van om op een andere plek te lopen als alles ontwaakt en de bedrijvigheid start. Nu komen alle Afrikanen vanuit het platteland en de buitenwijken weer aan om bij alle guesthouses hun werk te gaan doen. Ik doe ook open voor de meiden die dagelijks in Maputa werken. Dat is echt normaal hier, iedereen heeft vaste mensen als hulp in huis. Bij ons doen zij het ontbijt, maken schoon, doen de was voor de hele familie. Ondertussen is de jongste van de familie al weg, de zoon van Jorg, een heerlijk jochie van 6 die honderduit praat, stapt om 6u in zijn uniformpje in de bus naar de prive-school op 1 uur afstand. We nemen nog even lekker de tijd om te ontbijten en nemen dan afscheid van deze heerlijke plek en mensen, hebben hier echt genoten!!

Het is zo’n 2,5 u rijden op een heel goede weg door een Italie-achtig landschap. We denken er even af te gaan en dan helemaal langs de kust te kunnen rijden, maar dan wordt het alweer onverhard en houdt de weg gewoon op. Dus houden we het op de doorgaande N2 tot aan Ballito, en stadje aan de North Coast of Dolphin Coast zoals het deel ten noorden van Durban heet. Hier hebben we de dag ervoor via Airbnb een kamer geboekt bij Babalito, een huis met uitzicht op de oceaan met een aantal kamers en een zwembad, niet ver van zee. Op de foto’s leek het heel wat en de reviews zijn ook heel positief maar toch is het hier en daar een beetje vergane glorie. Mike, een boom van een vent (maar dan vooral in de breedte) heet ons welkom en vraagt ‘black mama’ of onze kamer al klaar is. Het is niet zo groot maar prima en we gaan er snel op uit voor een lunch aan het strand. Ook hier: vergane glorie, een beetje zoals in zo’n oud Amerikaans kustdorp ofzo, sfeerloze restaurants en dito winkels. De lucht betrekt inmiddels helaas ook dus dan ziet alles er helemaal wat grauw uit.

We hadden even geinformeerd naar de golfsurfmogelijkheden en kwamen uit bij de winkel van clayton en ray, vader en zoon. Nou wat we daar meemaakten…wat een vreselijke gasten. Ok, hij ging los als volgt: ik ben gewoon de beste, ik heb alle wereldkampioenen surfen gecoacht, ik hoef jullie geld niet, dus je krijgt de lessen voor niets, ik heb al miljoenen miljoenen verdiend, 2500 mensen afgelopen jaar, bekijk hier maar alle reviews, binnen 2 uur kun je surfen en wist je trouwens al dat ik de beste ben, en ik echt je geld niet hoef, en ik was ook nog de baas van quicksilver en billabong in ZA, maar het is hier echt zo crimineel, stomme zuidafrikanen o ja en ook die pakistani, zoals hiernaast, maar ik ben gewoon de beste en de inauguratie van trump vandaag terwijl we 4 amerikanen vandaag surfen hebben geleerd, i love trump, maar ik ben net zo goed, zelfs beter…..ok, word je al gek bij het lezen? Ik werd helemaal gek van zijn geschreeuw en geblaat en hij zag er ook zo raar uit met zijn veel te jonge surflook voor zo’n oude vent. Toen zij hij ook nog schrijf maar op dat jullie zondag gaan……we gaan helemaal niets, je overdondert ons hier, we gaan er even over nadenken en helemaal zoals je doet. Toen bond ie wat in…..we moesten helemaal op adem komen daarna. De volgende morgen vertellen we het Mike en hij kent ze niet maar legt gelijk het verband met een incident waarbij een zoon zijn vader weg moest halen omdat hij bijna ging vechten met zijn buurman, Pakistani. Geen twijfel mogelijk, dat was die gast. No way dat wij daar iets mee gaan doen.

Inmiddels regent het en wat ga je dan doen? Juist: shoppen en dus rijden we naar de shoppingmall, eerst een heerlijke bak koffie en dan gaan we maar gewoon even de winkels langs. Het is hier zo westers, wat een totaal andere omgeving. Grote auto’s, grote winkels… We weten dat we eigenlijk straks geen zin meer hebben om er nog uit te gaan en dus kopen we bij de Woolworth’s supermarkt heerlijke dingen die we als avondeten later op onze kamer eten, gewoon knus samen op bed omdat het nog steeds regent, met op TV de afscheidsspeech van Obama en de inauguratie van Trump. Na het NL nieuws en Flikken Maastricht op BVN gaan de oogjes dicht.

Zaterdag 21 januari
Aan de lange tafel op het terras nemen we plaats voor het ontbijt . De twee broertjes Django en Harly – twee Samson en Gert honden – dartelen alweer vrolijk rond en Mike maakt het zwembad schoon. Even later serveert hij het ontbijt en komt er ook even bij zitten om te kletsen. Het blijkt dat zij het huis huren en de B&B beheren nu hun Hippie-vriendin –de eigenaresse - met een Amerikaan is getrouwd en dus even – vooralsnog - een jaartje daar zit. Na lang rondreizen en het managen van heel veel verschillende lodges in heel Afrika vonden Mike en zijn vrouw het fijn om weer terug te zijn in de buurt van vrienden en dus was dit een goede combi. Daarna schuiven ook de andere gasten aan bij het ontbijt; een jong stel uit de UK die op zo’n 4 uur rijden hier vandaan in het binnenland een jaar in een ziekenhuis werken, ook weer bijzonder om te horen.

We gebruiken de ochtend om het vervolg van onze reis wat te plannen. We merken dat het toch fijn is om wat zaken te hebben staan, zodat het niet ter plekke tijd kost om zaken te zoeken en te regelen. Daarna rijden we richting Shaka Rock- waar de Zulu strijders zich ten tijde van King Shaka in zee stortten om hun mannelijkheid te bewijzen en eindigen uiteindelijk in Salt Rock, echt een heel leuk strand met het surfcultuurtje. Van jong tot oud komen ze erheen met hun boardjes om de grote golven te trotseren en  op het strand is het gezellig met hele families die bij elkaar komen. Het is de hele dag bewolkt maar gewoon lekker warm en we zijn gewoon helemaal verkleurd, je hebt geen idee hoe sterk de zon achter de wolken is.

Voor we naar het strand gaan laten we nog even de auto wassen; dat is hard nodig voor we hem maandag weer moeten inleveren. Voor omgerekend 7EUR volledig gewassen en gezogen en ondertussen voeren we een ‘rijk’  gesprek met Landini. Een gast van 19 die even pauze heeft van zijn werk als vakkenvuller bij de supermarkt Checkers en die eigenlijk maar 1 droom heeft: hip-hop muziek maken. En dat doet hij ook met een aantal vrienden. Verder woont hij met zijn moeder en zusjes in de Township (it’s dangerous there man, they are crazy), maakt zijn oma de lekkerste gerechten op het open vuur (she makes magic if she has fire) en hebben we een gesprek over naar school gaan, respect voor anderen (donkere mensen hebben dat bijv. totaal niet voor elkaar als de ander het beter heeft), onze verschillende levens, het naar school gaan van zijn kleine zusjes waarvan klasgenootjes niet eens een pen hebben en is hij ook oprecht geïnteresseerd in wat wij als werk doen, vraagt door, over de reis etc. In 1 adem zeggen Gerdian en ik als we hem gedag hebben gezegd: dat was een donkere Max – wijs, denker, muziek, geïnteresseerd in anderen. Een bijzondere jongen met een mentaliteit die meer mensen hier zouden moeten hebben en blij dat we hem zomaar, zo onverwachts hebben gesproken. We hebben hem nu ook op FB, hij heeft ook wat erop gezet over ons. Dat maakt het reizen ook zo leuk, zoveel mooie mensen en gesprekken!

We eindigen na het strand bij Siggi’s, je gelooft het niet; een German restaurant. Inderdaad: Erdinger weissbier, Jagerschnitzel met Spatzle….het is er heel druk en ze hebben een gezellige Biergarten, dus  vandaar dat we er gaan kijken. Uiteindelijk is het een prima plekkie om te eten en de dag van ons 16-jarig samenzijn af te sluiten. Morgen op tijd naar het strand, misschien dat we dan de dolfijnen zien die hier 's ochtends schijnen te zwemmen langs de kant.