Jamila Lodge en Bushlife

10 januari 2017 - Vaalwater, Zuid-Afrika

Op de TomTom rijden we na de vlucht van 2 uur weg van de luchthaven van Johannesburg. Deze keer hebben we een witte Toyota Corolla, iets minder luxe dan de Ford in Kaapstad maar prima om de komende ca. 2 weken onze rondreis in het noorden en noord-oosten voort te zetten. In zo’n 2 uur via alleen maar snelweg bereiken we de afslag Nystroom/Molimolle en houden we aan richting Vaalwater. De wegen zijn tot nu toe alleen maar lange rechte stukken en zo ook hier met daaromheen bergen, velden en veel groen. Dat is echt wel een verschil, je ziet dat het hier meer geregend heeft. In het eerste dorpje stoppen we bij de Spar voor wat boodschappen en dan moeten we nog zeker een uur rijden voor we de eerste keer een bord van Park Welgevonden zien. Aangezien het park een gebied is van zo’n 35.000 ha zijn we na het passeren van de Main Gate nog eens een dik half uur onderweg voor we bij een bord richting de Westgate komen. We hebben inmiddels al wel gebeld dat we Vaalwater hebben gepasseerd zodat ze kunnen inschatten wanneer ze ons bij de Westpoort kunnen ophalen. Vanaf het moment dat we de Schoongelegen Weg ingaan is op de beschrijving voorspeld dat we een gravelroad van nog zeker 17 km moeten volgen. Dat is even anders en heel rustig rijden, met veel bulten, gaten en flinke plassen omdat het onderweg al een paar keer heeft geregend. Natuurlijk is het veel meer dan 17 km, dus we gaan wel even twijfelen of het allemaal wel goed gaat, zeker omdat de lucht ivm en flinke bui steeds donkerder wordt. Maar altijd als je zoiets denkt verschijnt er ineens een bord en zijn we er gelukkig. 

Welcome!
Er is een bewaakte parkeerplaats en daarnaast staan twee mannen met een grote Landrover ons op te wachten. Justinus, onze ranger voor de komende dagen en Petrius de klusjesman van Jamila Lodge. Een hartelijk welkom en uitleg volgen als we in de auto zitten en het begint ook direct keihard te regenen. We zijn echt zo blij dat zij nu rijden;-)Het bijzondere is dat we direct in het park zitten dus gelijk al wat zebra’s en wilde beast/gnoe’s te zien krijgen. We vragen hoeveel andere gasten er zijn en denken dat hij een grapje maakt als hij zegt dat wij de enige gasten zijn. Echter niets is minder waar, we hebben alles de komende dagen helemaal voor ons alleen. 

Twintig minuten later staat Suzan de host klaar met warme doekjes en een drankje: Welcome to Jamila Lodge! Wat ongelooflijk prachtig. Een grote ruimte met bar, open haard en een grote bank als zithoek, een veranda met een grote tafel, lounge, zwembad en een adembenemend uitzicht over de bush. En onze kamer…ahum Lion chalet, we kijken elkaar alleen meer verwonderd aan: veranda met hetzelfde uitzicht en een jacuzzi, binnen een bed los in de kamer, dat geldt ook voor het bad op pootjes en een buitendouche. Het is echt zo mooi! We schuiven nog aan voor een snelle late lunch (om 15:30) gemaakt door John, de kok, een leuke jonge gast die er op je bord iedere keer en feestje van maakt. Daarna staat Justinus klaar om ons mee te nemen voor een 4-uur durende gamedrive.

Onze eerste game-drive
We zijn nog niet door de poort heen of we zien al de eerste giraffe en als we flink wat brekende takken horen komt er ook een enorme olifant aan die zich even lekker gaat schuren aan de bomen. Die breken natuurlijk af en het resultaat daarvan zien we vaak als we onderweg zijn. Het regent en we trekken een paar mooie en warme poncho’s aan en gaan door met onze eerste ervaring in de bush. Je blijft spotten maar als je ziet wat hij ziet…het is zijn job maar het is echt super gaaf. Met uitleg over uitwerpselen, sporen, vachten, bomen die geuren afgeven met de wind en daarmee andere bomen inseinen en giraffen die daardoor juist van de wind af aan de goede bomen gaan eten. De komende dagen leren we hoe ontzettend mooi de natuur toch in elkaar zit!

Aangezien Justinus weet dat op een bepaald veld 2 dagen ervoor een wilde beast inclusief haar levende baby is gedood (andere gasten hebben het gezien, wreed maar ook dat is de natuur) door een leeuw vermoedt hij dat het karkas nog wel andere dieren aantrekt. En ja hoor, twee leeuwinnen zitten rustig alles uit elkaar te trekken,  je hoort het kraken van de botten als ze ze doorbijten, het blijkt trouwens wel een nieuw karkas te zijn. Justinus roept de andere auto’s op en al gauw staan er een paar bij. De leeuwinnen gaan na een tijdje lopen, wat een mooie beesten.

Als het weer droog is stoppen we bij een open veld; tafeltje, kleedje, wijn en hapjes komen uit de landrover en daar staan we dan ‘een sundowner’ in de bush. Stilte, alleen dierengeluiden en wij, als het langzaam donker wordt. Uniek, zeker ook omdat er geen andere gasten zijn, ook hier is alles alleen voor ons! In het donker schijnen we naast de lichten van de auto met een grote lamp rond op zoek naar ogen. Ineens duiken dan wel 10 paar ogen op van een kudde kudu’s, zebra’s of wat dan ook, het leven in de bush gaat gewoon door. Terug bij de Lodge staat Suzan weer klaar met de doekjes, een Amarula-drankje en de tafel staat prachtig gedekt binnen bij de open haard.

Rainbownation en je hart volgen
We genieten van het diner en blijven daarna nog een hele tijd met Justinus zitten. Bijzonder gesprek over Zuid Afrika, de Rainbownation, de boosheid, de corruptie maar ook de mooie momenten en de keuze dat hij dit is gaan doen ipv recherche waar hij voor opgeleid is. Dit is waar zijn hart ligt en dat merk je aan alles hoe hij ook nog steeds verwonderd ‘ beautiful’  zegt als hij iets ziet  en ervoor gaat om ons het beste te laten zien. Ondanks dat hij daarbij zijn gezin moet missen met drie kinderen waarvan de jongste net 28 december geboren is. En dan te bedenken dat hij het kindje nog maar 1 x een week heeft gezien. Het is namelijk 5 weken op, 1 week af en dan kunnen ze naar huis. Maar zijn vrouw werkt hier ook na haar zwangerschapsverlof en dan zorgt oma voor de kids. Hij wil hen laten kunnen studeren dus is dit hun leven.

Jacuzzi onder een sterrenhemel
Ondertussen is de jacuzzi opgewarmd en sluiten we de dag af al turend naar de hemel en luisterend naar de geluiden. Wat een bijzondere ervaring. Daarna vallen we als een blok in slaap want we moeten vroeg weer op voor de sunset drive. 

Foto’s